Arcyksięstwo Lynn

Arcyksięstwo Lynn
(Arzherzhat Lynnland)

Ziemie Lynn rozpościerają się wokół akwenu Zatoki Króla Emeryka, wchodząc kłem w kontynent i grzbiet górski Mantaran. Sukcesywnie zwiększające swój stan posiadania arcyksięstwo rządzone jest od niezliczonych pokoleń przez familię Silesiasów i pod względem administracyjnym stanowi hegemonię książęco-magnacką z wysokim poszanowaniem autorytetu sprawujących władzę indywiduów. Według legend krzewionych przez ród Silesiasów i ogół magnaterii dla którego arcyksiążęta stali się prawie narodowym dobrem, protoplastą dynastii Lynn miał być sam Zjednoczyciel Ludzkości, który przed wyruszeniem na swoją ostatnią wyprawę i bezpowrotnym zaginięciem na dalekim wschodzie pozostawił swojego pierworodnego w Etrain, warownej fortecy położonej w północnej części Lynn, aby zabezpieczył tyły ekspansji ludzkiego plemienia.

Z czasem i katastrofami które dotknęły ludzkość po zniknięciu Zjednoczyciela, Lyńczycy nauczyli się nienawidzić wszystkiego co obce, zrzucając winę za zbrodnię zniweczenia wielkiego planu na niższe rasy. Wśród pozostałych kontynuatorów ludzkiej władzy nad kontynentem zyskali sobie sławę okrutnych organizatorów najazdów niewolniczych na krasnoludzkie, elfickie i niziołcze osiedla, burzycieli pradawnych miast, podpalaczy bibliotek przechowujących najcenniejsze artefakty nieludzkiej kultury i nadzorców, który swoją cywilizację zbudowali na trupach niezliczonych ofiar. Przez cały ten okres branie w niewolę ludzi, niezależnie od pochodzenia, było surowo zakazane i karane śmiercią, uważane za skrajnie niemoralne. Pod większością ośrodków przemysłowych Lynn rozciąga się sieć tuneli kopalnianych zarzuconych gnatami wykorzystywanych robotników, zwykle jednak trupy zrzucane były do wyeksploatowanych szybów i murowane.

Dzisiaj nie ma już śladu (żywych) nieludzkich niewolników - w bezpośrednim sąsiedztwie dawnego Lynn nie pozostało żadne sensownie myślące plemię nieludzi, a po kilku pokoleniach wzięci niewolnicy zmarli z wycieńczenia i przepracowania. Lynn przebranżowiło się, stawiając na rozwój przemysłu i odejście od agrykultury na rzecz wydobycia i przetopu, zwiększenia efektywności prac kosztem ich masowości i szybki marsz ku postępowi technologicznemu. Strażnikami tej rewolucji przemysłowej stali się Silesiasowie, od pokoleń stawiając na nowe inwestycje w górach Mantaran, na morskim wybrzeżu i w miastach. Obecnie rządzącym arcyksięciem jest Aidel V Silesias, swoją władzę sprawujący z nadmorskiej aglomeracji Alvarain.

Bladzi Lyńczycy są ludźmi postury przeciętnej do wysokiej, włosach wszelkich odcieni blondu i jasnych oczach. Pod pozostałymi względami nie różnią się zbytnio od krewniaków z innych stron kontynentu. Jednym z fundamentów ich kultury jest krzewienie klasycznych lyńskich cnót, osoby Zjednoczyciela Ludzkości, natomiast stary panteon lokalnej ludzkości obecnie powoli wymiera, ustępując skrajnie pragmatycznemu podejściu do spraw świata. Sztuka sakralna opiewa Bliźniaków, dwóch bogów stworzycieli - boga powietrza i wody Ulryka oraz ziemi i ognia Alaryka. Sakralne elementy dawnej codzienności Lyńczyków mocno przeniknęły do kultury masowej, tak więc nie jest zjawiskiem niecodziennym ujrzeć święty symbol Alaryka na bramie kopalni wyłącznie z powodu panującego zwyczaju.

Naturalnie, podstawą gospodarki Lynn jest wydobycie metali i niemetali spod szczytów Mantaranu, hutnictwo, produkcja broni i narzędzi. Arcyksięstwo znane jest z posiadania dużych złóż surowców naturalnych na szerokiej przestrzeni państwa kosztem niekorzystnej wegetacji i zimnej aury północy. Ponadto gospodarkę państwa tworzy także małe, lokalne rzemieślnictwo, połowy praktykowane przez rybaków na wodach Wszechoceanu, karczowanie lasów i handel z pozostałymi bastionami ludzkiej cywilizacji.

Aidel V Silesias znany jest wśród lokalnej magnaterii jako zatwardziały industrialista i kontynuator polityki przodków dążących do rozbudowy przemysłu arcyksięstwa kosztem praw lokalnej ludności i ludu nieszlacheckiego. Efektem podjętej przez nich polityki stało się zdewastowanie znacznej części lyńskich lasów, nadmierna i nieracjonalna eksploatacja złóż, wyludnienie lyńskiej wsi owocujące w nadmiernej rozbudowie miast - ale wszystko na pewno z jak najlepszymi intencjami.